Je hebt zo van die weken, dat je het heel erg druk hebt en je de agenda's naast elkaar moet leggen om af te spreken: wie haalt en brengt de kinderen? wie kookt eten? wat eten we uberhaupt? wie doet welke huishoudelijke klus? Zeker nu VL meer is gaan werken, moeten we echt weer de balans vinden en ritme krijgen in het leven.
Vervelende daarbij is, dat dit echt een gebroken week is: maandag kwamen we thuis van een weekendje weg, en was ML gewoon aan het werk gegaan. Dinsdag waren de kinderen alledrie thuis omdat ze ziek zijn, vandaag had ZL1 een vrije dag ivm studiedag van de leerkrachten, DL was nog ziek en ZL2 was in de ochtend naar het kinderdagverblijf.
Voor morgen betekent dat weer alle hulptroepen mobiliseren. Donderdag is onze gezamenlijke werkdag: kinderen naar school, bso en kinderdagverblijf. Maar omdat DL ziek is, moeten we het weer anders regelen.
En dat is dan weer het vervelende: je voelt je voor beide partijen verantwoordelijk. Je hebt natuurlijk de verantwoording over je kind: kan ik haar naar het kinderdagverblijf sturen? Aan de andere kant voelen wij ons ook verantwoordelijk voor ons werk. Hoewel we natuurlijk niet fulltime werken, lijkt het soms wel alsof we er fulltime mee bezig zijn. Met name VL ervaart dat zo. Zij heeft natuurlijk te maken met mensen, met jonge leerlingen. Je kunt dan niet zakelijk zijn en zeggen: mijn kind is ziek, ik heb calamiteitenverlof.
ML kan dan weer relativeren door te zeggen: 'Je werkt alleen voor je hypotheek. Het is maar werk.' Toch ervaar ik, VL, het soms als een hele spagaat. Als ik nu aan een turnwedstrijd mee zou doen, werd ik waarschijnlijk olympisch kampioen! Ik wil mijn werk goed doen, maar dat betekent dus dat ik moet schipperen tussen mijn werkafspraken en mijn kinderen. En dat voelt niet goed. Ook op mijn vrije dag ben ik vaak bezig met e-mail checken en telefoontjes. Het is dan moeilijk om de balans te vinden tussen werk en je gezinsleven.
Naast de kinderen ben je natuurlijk ook man en vrouw. Ook belangrijk om wat met z'n tweeen te doen. Dat komt er lang niet altijd van, en daarom is het ook weer eens tijd om iets te gaan plannen: dagje sauna en de kinderen lekker laten logeren. Maar dat is dan ook weer een punt op de to-do list. En die lijst is op het moment gewoon heel lang.
Anyway, we hopen dat we deze week nog tijd hebben om te bloggen! :-)
Een dagelijkse kijk in de portemonnee van een gezin met 5 kinderen met een onder water gelopen tophypotheek dat nodig aan aflossing toe is.
Helaas heel herkenbaar.
BeantwoordenVerwijderenDie spagaat die jij beschrijft was de reden voor ons om de knoop door te hakken en ervoor te kiezen dat ik fulltime thuisblijfmoeder werd.
Hopelijk komt jullie leven snel op regel, zijn de kids snel beter en krijg je een beetje rust in je huis en geest.
Succes :)
heel herkenbaar. alhoewel werk/kids heb ik minder omdat ik als gastouder werk vanuit huis. maar voelt soms wel of doe ik mn eigen kids tekort omdat ze mjn aandacht moeten delen als er oppaskinderen zijn. hierdoor ook meer huishouden doen en administratie enz. maar wel blij dat k dit heerlijke beroep heb :) wij gaan ook weer naar de sauna en hebben er een voordelig nachtje hotel incl ontbijt aan vast geplakt (winters logeren van de p.rimera.. 39 euro.. ) heerlijk. heel erg veel zin in!
BeantwoordenVerwijderenInderdaad herkenbaar, wij zijn allebei door blijven werken ML 100 % en VL 80%
BeantwoordenVerwijderenen af en toe was het heel moeilijk, maar hoe ouder de kinderen worden hoe makkelijker het wordt, om dat de kinderen zelfstandiger worden, maar ook omdat je op een gegeven moment alle problemen al gehad hebt, en opgelost ( je hoeft het wiel dus niet elke keer uit te vinden) maar ja ik heb makkelijk praten, bij mij is de laatste net het huis uit.
Toch nooit spijt gehad dat ik ben blijven werken
Gelukkig niet herkenbaar!
BeantwoordenVerwijderenIk ben heel bewust gestopt met betaald werken na de geboorte van onze eerste zoon. Daarnaast werkt mijn man volcontinu diensten en is dus effectief gezien maar 32 uur per week aan het werk. Hij is dus ook heel vaak thuis, ook tussen de middag, of na school. Ik kan dus zeggen dat we een heel rustig gezinsleven hebben, wat op rolletjes loopt, en naar ieders tevredenheid. Ik voel me ook totaal niet afhankelijk van mijn man, niet meer dan dat hij zich afhankelijk van mij voelt. Ik ben ook heel blij dat wij dit zo kúnnen doen. Let wel, dit is absoluut geen kritiek op hoe anderen het doen (altijd een gevoelig onderwerp, zowel onder werkende moeders en thuisblijfmoeders), maar voor mij een bevestiging waarom wij het anders doen.
Gr. Immy
Herkenbaar maar gek genoeg ben ik op mijn best als ik alle ballen in de lucht moet houden.
BeantwoordenVerwijderenIlse
Heel herkenbaar! Succes ermee, hopelijk komen er wat rustigere tijden aan. Maar klopt dat als je beiden werkt en een gezin hebt, het gewoon druk is. Fijn weekend!
BeantwoordenVerwijderen