Tevreden

En dat ben ik op dit moment. Soms zit je in zo'n flow, dat alles gewoon op rolletjes loopt en dat het gezellig is in huis. Kinderen spelen gezellig, er komen vriendjes en vriendinnetjes over de vloer, het naar bed ritueel verloopt gemoedelijk en het is meteen stil boven. Zelf heb je ook het huis schoon en de wasmanden zijn niet overvol. Kortom, je huishouden loopt op rolletjes en daarom zit je zelf ook lekker in je vel. Je hebt tijd om spelletjes met de kinderen te doen en je voelt je gewoon een tevreden en gelukkig mens.

Ook op consumindergebied gaat het lekker. Was het afgelopen zomer nog wat lastig om ons aan de budgetten te houden en genoten we te vaak van wijntjes, hapjes en lekkere bbq-gerechten; nu houden we ons aan het budget en dat naar volle tevredenheid. We genieten enorm van alle groente en fruit die we toegeschoven krijgen van vrienden en familie: pompoenen, appels en pruimen.

We hebben op dit moment zelfs geen dingen die we acuut moeten kopen of waar we al tijden van dromen. Vandaag op marktplaats nog wel even gezocht naar een combisleeper, en hopelijk wordt mijn bod geaccepteerd. Maar nieuw kopen doen we eigenlijk vrij weinig.

Vanmiddag liep ik heerlijk in het herfstzonnetje in het grote speelpark hier in het dorp. De jongens waren lekker aan het spelen en DL zat bij mij in de draagdoek. Op zulke momenten voel ik gewoon dat ik het perfect voor elkaar heb: lieve man, lieve kinderen, lieve vrienden, een mooi huis, een leuke baan, genoeg geld.

Ik moet dan altijd even denken aan het liedje van Ilse de Lange: Miracle. (ML vindt haar een schaap overigens). Dat liedje hoorde ik voor het eerst in het najaar van 2008. Ik was toen net zwanger van ZL1 en ML en ik waren aan het winkelen op koopavond. Daarna zijn we ook nog naar de bioscoop geweest, naar de film Bride flight. Dat was ook zo'n avond waarop je je helemaal gelukkig voelt. De maanden daarna waren erg hectisch met de oplevering van ons nieuwbouwhuis, het klussen in het huis, de zwangerschap die wat 'problematischer' werd (te hoge bloeddruk en vanaf 28 weken in de ziektewet) en de uiteindelijke verhuizing. Ik weet nog heel goed dat ik op zaterdagmorgen al vroeg in de AH liep in onze oude woonplaats om nog wat spulletjes te kopen zoals vuilniszakken. Ik hoorde toen het liedje Miracle weer in de supermarkt en dacht: 'Het is gewoon de laatste keer dat ik in deze supermarkt loop. Het is gelukt: ik ga verhuizen, ik ga trouwen en ondertussen spartelt er ook nog een baby in mijn buik'.

Na een hectische periode en een zware bevalling van ZL1 reden we met ons drieën in de auto vanuit het ziekenhuis naar huis. Hartstikke spannend natuurlijk, zo'n piepkleine baby in de maxi-cosi op de achterbank. En verhip: daar hoorde ik weer Miracle op de radio. Wat een toeval!

Hier kun je het liedje nog even luisteren.

Ga ik nu nog even lekker genieten van een kop warme chocolademelk met slagroom en al mijn zegeningen tellen!