Onderwijsergernis

Hoewel ik zelf werkzaam in het onderwijs ben, begin ik me de laatste tijd steeds meer te ergeren aan 'het onderwijs'. En dan eigenlijk vooral alle toestanden erom heen. Deze week hebben wij een informatieavond gehad. De juf van groep 1 vertelde enthousiast over wat ze allemaal met de kinderen deen en hoe een dag van een kleuter er op school uit ziet. We vonden het erg leuk om te horen en we zien ook dat onze zoon met veel plezier naar school gaat.

Wat we wel erg jammer vinden, is dat minstens één derde van de tijd besteed werd aan de 'groepsindeling'. Bij de groep 1 van onze zoon komen ook alle nieuwe 4-jarige kinderen. Het gevolg is dat de groep uit 30 kleuters bestaan rond de kerstvakantie. Er zullen dan een tiental kleuters uit de groep gaan en tijdelijk naar groep 2 gaan tot de zomervakantie. Vanaf de kerstvakantie zullen dan nog steeds nieuwe kinderen instromen, wat ervoor zorgt dat de groep weer groeit naar 30 kleuters. Het is nog niet bekend welke kleuters tijdelijk naar groep 2 moeten, maar de kans is groot dat wij dit verzoek afwijzen.

Verder werd er een hele uitleg gegeven over de hulptroepen in de klas. We mogen ons gelukkig prijzen dat we maar 1 leerkracht hebben die vijf dagen werkt. Daarnaast is er op maandag en dinsdag een stagiaire in de klas (Helpende zorg en welzijn, niveau 2. Met het diploma hiervan mag je je nog niet eens pedagogisch medewerker op een kinderdagverblijf noemen, laat staan dat je werkzaam bent op de basisschool als klassenassistent). Op woensdag, donderdag en vrijdag is er een andere stagiaire in de klas, MBO niveau 4 opleiding). Aan deze stagiaires worden belangrijke taken toegeschoven: de klas wordt in groepjes verdeeld en de stagiaires moeten een groepje begeleiden.

Dit hele verhaal is niet ten nadele van de juf, de directeur of de hele school, maar het is wel een signaal dat het gewoon met het hele onderwijs nièt goed gaat. Kom, kleuterklassen van 30 kinderen? En dan schuiven met kinderen? Je hele klassenmanagement staat of valt met stagiaires?

Wat me nog enigszins geruststelde: op dinsdagmiddag komt er een gepensioneerde juf ook helpen in de klas. Zij neemt dan ook kinderen uit de klas voor extra ondersteuning. Daarnaast neemt deze juf ook bij de kleuters de Cito-toetsen af. Ze werkt dan met twee kinderen tegelijk en let op deze manier goed op of de kinderen wel goed meedoen en niet lukraak streepjes zetten onder plaatjes.

Toch kreeg ik de rillingen van de Cito-toets voor kleuters. Ik heb deze toetsen echt jarenlang afgenomen en kan ze inmiddels wel dromen. Voorheen was het zo dat je de toets afnam, de score noteerde en zo kon zien hoe het met het algemene onderwijsniveau van de klas was, en welk kind nog wat extra's kon gebruiken op bepaalde onderdelen. Leuke informatie voor de juf.

Tegenwoordig is het zo, dat een leerkracht naar aanleiding van de scores van de Cito-toets een 'groepsplan' moeten maken. Op papier klinkt het heel goed: De A's en B's bij elkaar, de C's vormen een groep en de D's en E's horen bij elkaar. Iedere groep wordt geanalyseerd en op basis daarvan krijgen ze een aanbod voor het aankomende half jaar. Zo wordt er 'onderwijs op maat' gegeven. In de praktijk is het zo: de slimme kinderen krijgen een uitdagend leerstofaanbod en worden op deze manier nog slimmer, de kinderen die laag scoren op de toets krijgen veelal herhaling van de leerstof aangeboden en zullen dus ook niet beter scoren op de volgende Cito-toets. Immers, als je in een groepje zit met leerlingen van hetzelfde (lage) niveau, kun je je ook niet optrekken aan andere leerlingen en blijf je dus zitten met het etiket: 'E-leerling'. Als je voor een dubbeltje geboren wordt, wordt je nooit een kwartje'.

Ja, ik maak me druk om die Cito-toets. Hoe zorgvuldig wordt deze toets afgenomen? Maar belangrijker: hoe zorgvuldig wordt er met de resultaten omgegaan? En dan heb ik van de zomer ook nog gehoord dat het in Finland verboden is om bij kinderen onder de zeven jaar een dergelijke toets af te nemen.

Ik wil mijn kinderen een gewone, zorgeloze jeugd geven, waarin ze zichzelf kunnen zijn en zich niet druk hoeven te maken over prestaties. Helaas lijkt het wel alsof je nu niet meer ontkomt aan deze 'prestatiemaatschapprij'. Zelfs RTL Nieuws bemoeit zich ermee en beoordeelt iedere school met een cijfer. Ik ben eigenlijk helemaal zat van het onderwijs in Nederland. Ik hoop dat ik dan in mijn baan nog een positieve slinger kan geven.